Kopciuszek i dynia W warzywnym ogródku miła dziewuszka wyrywa buraki, marchewki, rzepę... Umorusane liczko ze smutku eh, pochlipuje na pociechę- poznajcie naszego Kopciuszka. Wyrywa korzonki z pachnącej ziemi, a one kwiczą w niebogłosy, fikają kłączami, trzęsą natkami: "Nie ciągnij nas za włosy!" Pisnęło coś w fałdach fartuszka, podłużne, z zieloną grzywą i na dzieweczkę spogląda: "Jestem Wróżka-Pietruszka. Skoczże po dynię, a żywo! Karoca z niej będzie porządna." Wnet stanęła kareta z zaprzęgiem z końskiej rzodkiewki i ze stangretem poważnym, co tylko udawał kreta. Skrzypnęły ośki-marchewki. Co jeszcze się wydarzy? Wydarzy się suknia zwiewna z popołudniowej mgiełki, z zachodu słońca płomieni pajączków czarne perełki utkają ją, wnet królewna w zwierciadle się zarumieni. * Rozpadła się dynia na leśnej drodze, hu-huczy sowa w dziupli, już północ, w ciemności światełko mruga. Kopciuszek z pantoflem na jednej nodze, czary straciły jarską moc, wędrówka do domu długa. "Witaj, panienko"- to Jack z lampionem wyłonił się z ciszy mroku, dzisiaj Noc Wszystkich Świętych. "Dokąd to zmierzasz, w którą stronę, może dotrzymam ci kroku?" Na nic Kopciuszku wykręty, Jack zaprowadzi na manowce. Gdzie licho nie śpi i strach wielkooczy, nietoperzowe wiszą pokrowce i księżyc w sadzawkę czaszkę toczy. A tu niespodzianka- fiesta! Płynie na tykwach- bębenkach, -trąbkach, -gitarach wesoło melodia mariachi. Pulsują światłem wydrążone dynie, po-duszki, za-duszki tańczą w parach, hop, kotek-na-płotek szczerbaty. Rzekł Jack- dobrodziej: "Na stołach z mchu halloweenowe łupy, banie dyń w miodzie, ciasta dyniowe i zupy. Bal do utraty tchu." Rzekł na to Kopciuszek: "Jacku, mój miły jakie dorodne jesienne plony, co agronomom się nie śniły... Na błonnik z pestek chyba się skuszę, byś nie miał pękatej, jak dynia, żony!" Post scriptum Tak połączyła ich dyni pestka, i już skończona makabreska.