Pamiętacie Babę Jagę jej kuchenną, dobra magię, Sewę- małego kuchcika, wesołe Dzieci z Piernika, rozżarzony Piec i Kotły, co bajki nam w kuchni plotły, Imbryk, Spodki, Filiżanki, Kota Mruczka, niespodzianki? Cóż nam nowy dzień przyniesie w tajemniczym, gęstym lesie? Oto znów jesteśmy w chatce, co na kurzej stoi stopce... Piec się grzeje już od rana, izba na błysk wysprzątana, Mruczek dostał miskę mleka, parzy się herbatka z mlecza, snuje się piołunny dymek, nasza Jaga przecie słynie nie tylko z cud-gry na garnkach- niezrównana z niej zielarka! Przy chatce rośnie malutki- na kłopoty i na smutki, na ból zęba, brzucha, głowy- herbarium- ogród ziołowy. Pachnie mięta i tymianek, oregano, majeranek, bazylia, koperek, kminek i rozmaryn, Przybiegł do ogródka Sewa pielić grządki i podlewać. Pośród kwiatów, listków, naci przyjemnie pomagać Babci! Do południa, w pocie czoła, ciężka praca, lecz wesoła. Aż tu nagle... za drzewami piski, krzyki z lamentami. Jakaś podejrzana sprawa! Pędzi Sewa, leci Jaga- patrzą, a tu zając mały- wnyki w potrzask go złapały! To dopiero! Ale draka! Trza uwolnić z pęt Szaraka. Krwawi łapka coraz bardziej- na to Jaga coś poradzi! Wnieśli Szaraczka do chaty, położyli na hamaku, Jaga bada, zna się na tym: "Wyjdziesz z biedy, nieboraku! Krwawnika świeże listeczki zaparzymy do miseczki, łopian, pokrzywa, borówka dodadzą ci więcej zdrówka. Wypij duszkiem, me niebożę, herbatka ci wnet pomoże. Dodatkowo, chlebek z śliną wymieszamy z pajęczyną i do rany przyłożymy." Zając stroił dziwne miny, krzywił się niemiłosiernie, ale wypił ziółka dzielnie. Sewa głaskał, uspokoił: "Do wesela się zagoi!" I faktycznie, przed wieczorem zając tryskał już humorem! Nabrał sił, po izbie skakał, na koniec łapką pomachał: "Nic nie boli! Tak się cieszę! Dziękuję!"- I zniknął w lesie. Zasiadła Jaga przy świecy, otworzyła zielnik stary, choć reumatyzm wlazł jej w plecy, w cichą noc czyniła czary... Na sen dobry, do poduszek, by słodko spał miły wnuczek.