Złota jabłoń Na górze Olimp dziś wesele, tańczą driady, najady. Faunów radosne słychać kapele, satyrów zabawne parady. Na ślubnym kobiercu Zeus i Hera, w obłokach i lśniących zorzach. Jedno na drugie ukradkiem spoziera, miłość gości w przestworzach. W prezencie ślubnym od Gai- jabłka, złocą się, jak małe słońca. Słuchajcie, co rzecze wam Ziemia-Matka: "To jabłoń z cudów słynąca. Każdego poranka owoc spożyjcie, staniecie się zdrowsi i młodsi. Jabłko potrafi wydłużać życie, więc jedzcie, nie dajcie się prosić." Tak drogocenne były dla Hery, dzięki walorom smakowym, że w tajemniczym ogrodzie Hesperyd strzegł jabłek smok stugłowy. Boginię Eris przeszły dreszcze: "Dość już spokoju i zgody!" Wykradła jabłko. "Dla najpiękniejszej" niech toczą się zawody! Która piękniejsza? Czy Afrodyta, Atena, może Hera? Miłość, Dostatek, czy Wiedza, pytam, króluje w boskich sferach?" Rzekły boginie: "Niech naszą urodę osądzi Parys z Troi. Oczy ma bystre, a serce młode, szczerości się nie boi." Parys nie wahał się ni chwili: "Wiedzy, bogactwa będą zazdrościć. Lecz cóż ja pocznę z tymi skarbami, jeśli nie zaznam miłości?" Atena tupnęła ze złości nogą: "Jabłko rozpocznie wojnę srogą!" Poczerwieniała z gniewu Hera: "Na miarę eposu Homera!" Lecz cóż się stało ze złotym jabłkiem? Dzięki staraniom Afrodyty, wkrótce zostało afrodyzjakiem, dając miłości plon obfity. Post scriptum Podobno pierwsza dzika jabłonka wyrosła w górach Kazachstanu. Złocąc owoce w promieniach słonka, śniła o pierwszym jabłkobraniu...