To i owo na pomarańczowo Tam, gdzie słońce wcześniej wstaje, gdzie rosną do nieba Himalaje dojrzało Pomelo i spadło z łoskotem. Olbrzymie, cierpkie, zielono-złote. Stoczyło się z gór to dziwne zjawisko wprost w cieplarnianą dżunglę indyjską i rozrzucało naokół nasiona, i dobrze się miało w tamtejszych stronach. Z czasem sturlało się do Chin, lecz cesarz nie cierpiał kwaśnych min: "Wyrzucić, wyplenić!" Rzekł mu gajowy: "Zrobię z pomelo gatunek nowy. Gdy z mandarynką go skrzyżuję, nabierze wyrazu i posmakuje." Z chińskim pędzelkiem przy kwiatach tańczył, aż stworzył owoc Pomarańczy. Cesarz spróbował, a dwór oniemiał. "Słodka to uczta dla podniebienia. Od dziś, na śniadanie, przynoś mi, poproszę tych pomarańczy dwa pełne kosze!" Wśród mandarynów lament i łzy: "Co za pomarańcz? -tracą głowy- Przed pomarańczą byliśmy my i piękny nasz kolor- mandarynkowy!" Z Indii kwaśne i cierpkie odmiany zawędrowały na perskie stragany, do Rzymu, Arabii i Palestyny między limonki, między cytryny. Podbiły Sycylię i Hiszpanię, Krzyżaków nawet. Drzewko pomarańczy zasadził Dominik. Do dziś cudnie pachnie w zacisznym Giordano degli Aranci. Na Wschód ruszyła portugalska flota z nieustraszonym Vasco da Gama: Limeta, chińska, pomelo, bergamota... Smaków, kolorów teraz cała gama. A że lubiła najbardziej tropiki, wysłano ją prędko do Ameryki: "W Brazylii niech rośnie, na żyznych glebach, gorące tu słońce i błękit nieba." Europę kochała za Morze Śródziemne, było jej w Grecji bardzo przyjemnie. We Francji... "Ludwiku, mon cheri, posadź ten owoc w orangerie!" W Londynie, zrobiono z niej marmoladę i wtedy poczuła czym jest upadek. Skórkę otarła na Ukrainie, bo z rewolucji jej kolor słynie. Tak okrążyła Ziemię całą, i wszystkim baaaardzoooo smakowało! Post scriptum Soki, marmolady, konfitury, dżemy, stosy pomarańczy... bo witamin chcemy!