Cyryl Jestem sobie Cyryl Garlikus, w główce mam pomysł na niezły A-psikus, paszczę rozwieram, tam zęby ostre, chuch śmiercionośny- oto mój podstęp. Z kłów wytryskuje allicyna, ze zmorą, potworą walkę zaczynam, gdy puszczę ogniste z paszczęki soki, niestraszne choróbsko, ani uroki. Jest we mnie siła, jest we mnie zdrowie, spytajcie medyka, to wam powie, już starożytni Egipcjanie ciosali mnie z rana na śniadanie. Nie zbudowano by piramid, gdyby nie ja, czosnko-dynamit, żaden gladiator, choćby i tęgi, do Garlikusa nie mierzy potęgi. Cenili mnie wielce rzymscy cesarze: co Neron rozkaże? Czosnek w wywarze! Znali Hindusi przepis prastary, jak rozgrzać serca płomiennym curry. Pliniusz zaś wpisał do kroniki cenne wskazówki i specyfiki, na katar, na kaszel, na gardła ból, na grzyb, na infekcję, na zakrzep- jam król! Wirusy, bakterie i wampirzyce, mocnymi ząbkami zarazki pochwycę, i nie zawaham się, nie rozczulę, wygonię z zamku samego Draculę! Po tym wyczynie, w Rumunii się stanę przysmakiem, lekiem i talizmanem, rozpłynę się z wdziękiem we własnym sosie i buchnę smoczym ogniem w nosie. Potrawy smakiem, zapachem zarażę, zostanę najlepszym na świecie kucharzem i meksykańska, arabska, węgierska dodadzą czosnku do warzyw, do mięska. Można się ze mną dobrze objeść, nie da się jednak beze mnie obejść. Z początku będzie trochę krzyku, no i szczypania na języku, gdyż tak się ćwiczy ducha hart, lecz zdrowy organizm wysiłku wart! Pora się przyznać do rodzinki, dzikiego czosnku, lilii-kuzynki, ozdobić w ogrodzie swe piękne kwiaty w biele, błękity, fiolety, szkarłaty. Nietuzinkowa ma uroda jest doceniana w wielu ogrodach, weź bukiet czosnku i nie rób miny, bo lepszy Cyryl od penicyliny!