Soczysty, pękaty, tryska z niego zdrowie, czerwoniutki, aż miło! Ciekawe co nam powie? Jak masz na imię? - Pomidor! Skąd do nas przybyłeś? - Pomidor! Owoc czy jarzyna? - Pomidor! Smaczny jesteś? - Pomidor! Jadalny chociaż? - Pomidor! Droczy się, przekomarza, choć pytam go i pytam, on w kółko tylko: Pomidor! Zacięty, jak stara płyta. Twardy z niego gracz, lecz ja się wszystkiego dowiem, cienką skórką okryty, rozgryźć go- żaden problem! Pomidor się nadyma i robi groźne miny, kuzynem jest pokrzyku- silnie trującej rośliny. Dziko rosnący na krzaku, podobny do jagody, poprzez liczne krzyżówki nabrał dzisiejszej urody. Zanim trafił na stragan, lub jako przecier- do weków, był głównym składnikiem potraw pichconych przez Azteków. Nim przepłynął ocean i potoczył się w świat, w Meksyku zdobył sławę, otrzymał przydomek "tomat". . Straszliwy król Montezuma, w pomidorową godzinę dawał znak by rozpocząć, bitwę- Tomatinę! Okrutny to był król i władał bardzo srogo: "Lejcie keczupy, miażdżcie tomaty, gęstą pomidorową oddamy cześć naszym bogom! I hektolitry passaty zalewały królewskie komnaty... "Salsę gotujcie, niech kipi w garze, albo nie! Soki wycisnę sam! Pomidorową potęgę pokażę, Niech kto spróbuje!" Cortez u bram. Tomata-tam! Tomata-tam! Wiemy dobrze, co było dalej. Armia Hiszpanów nie bała się wcale, choć nie obyło się bez plam. Tomata-tam! tomata-tam! I sok popłynął przez wielkie morze... Europa wie już o pomidorze: "Pewnie trujący." "Zbytnio czerwony." Ktoś rzekł odważnie: "A mi smakuje." W Polsce zagościł za sprawą Bony. Dziś pomidorów nikt nie żałuje, to zupka, to sosy, suszone, czy sok, i tak możemy okrągły rok! - Na całym świecie wyrosły szklarnie. Ile powstało odmian, kto zgadnie? *** Soczyste, pękate... o tyczce idą. A dokąd to, dokąd? Na taśmę, POMIDOR! post scriptum Bohater wiersza (tak między nami) niegrzecznie zaczął pluć pestkami. Na koniec, "Pomidor!"- kwaśno prychnął, po czym w otchłani brzucha zniknął!